‘Bana hayatın yolunu göstereceksin’

Perugia’da 2011-2012 başlangıç toplantısı

Yolculuk inzivasının başlangıcı için Nocera Umbra’da yeşillik ve suyla dolu güzel bir yer olan Fonte Angelica Otel’de buluştuk. Burası eski bir papaz okulu, şimdi ise bir kooperatif tarafından işletiliyor. Cumartesi ve Pazar günleri yeni yolculuğa hazırlandık, topluluk yılını resmen başlattık ve yeni acemileri ve müttefikleri karşıladık.

Cumartesi günkü kutlamaya başkanlık eden Sayın Piskopos Giuseppe Chiaretti, bizleri büyük bir sevgiyle selamladı ve yeni müjdelemeye katılmaya davet etti. “Uzun zamandır biliyorum ki,” dedi bize, “coşkulu toplulukların tanıklığı, kendisini henüz tanımayanları Mesih’e çekmede en etkili olanıdır.

Üç konuşma, iki paylaşım anı, iki güzel cemaat duası, bir tapınma gecesi, yeni acemilerin ve arkadaşların takdimi… Yıla başlamak için ne gerekiyordu. Genel Moderatör Massimo Roscini bize aidiyetin anlamı üzerine bir ‘gözden geçirme’ yaptı: Ruh’un deneyimine, karizmatik, Topluluğa, Kardeşliğe.

Ait olmak, kendini bir şeye bağlamak istemek demektir: ama bizimki sevgi bağıdır, sevgiyi beslemektir, sosyal bir grup olduğumuz için ya da ‘çok olduğumuz’ ve bir şeyler gösterdiğimiz için değil; güzel ve değerli şeylere duyulan saygıyla dolu, merak ve minnettarlıkla dolu ilahi bir eserin parçası olmaktır. Paul Bartoccini, Pazar sabahı, ruhani yaşamımızın motoru olan Kutsal Ruh üzerine (yani ona sahip olduğumuzda) güzel bir kateşez (gerçekte biraz uzun :)) verdi. Veni yaratıcısının izinde, bizi yaratan Pentekostal deneyimin izini sürdük. Bu 2011-2012’nin yolu olacak, bir şarkı! Ve Vincenzo Genovese bize özgürlükten, hala kalplerimizde yaşayan ve vaat edilmiş topraklara giden yolu tıkayan ‘devleri’ yenmek için gereken cesaretten bahsetti.

Rab dua ederken bize yukarıdan yeniden doğuştan, yönetilen çocuklar olmaktan söz etti:

Mez.16:11 Bana yaşam yolunu göstereceksin, huzurunda tam sevinç, sağ elinde sonsuz tatlılık.

Fr Luca Bartoccini’nin yönettiği Pazar kutlamasını, Müjde’deki bağcıların kıssası (Matta 20:1ff) üzerine, kalbe dokunan o kısa vaazlardan biriyle bitirdik. Tanrı’nın ‘adaletsizliği’, ancak kendimizi sabahın erken saatlerinde ücret için alınan işçilerle özdeşleştirdiğimizde adaletsizdir; ancak Tanrı’nın Krallığına canımızı dişimize takarak giren son kişiler olduğumuzda bu adaletsizlik bize ne kadar adil görünür.

Herkese mutlu yürüyüşler!