Kardeşlik

İman edenlerin büyük çoğunluğu tek bir yürek ve ruhta birleşmişti.

Elçilerin İşleri 4:32

İlk Hıristiyanlar hakkında, çok basit ama anlamlı bir ifadeyle, Elçilerin İşleri bize onların “birarada durduklarını” söyler. Magnificat Topluluğu bunu en başından beri kendiliğinden deneyimlemiştir: İsa herkesin ilgi odağıysa, ona yaklaşmak kaçınılmaz olarak bizi birbirimize yaklaştırır, aynı alanı paylaşırız ve yaşam ortaklaşır; Ruh’un nefesi Topluluğu şekillendirir ve canlandırır.

Topluluk yaşamının aldığı biçim, bölgesel olarak çok geniş olmayan bir alanda yaşayan insanlardan oluşan Kardeşliklerde somutlaşır. Bu alanın genişliği bir mahalleye, bir kasabaya ya da bir belediyeye karşılık gelebilir; özellikle de bir Kardeşliğin kurulduğu ilk günlerde, insanların geldiği alan daha da geniş olabilir.

Bir kardeşliğin var olabilmesi için, somut olarak birbirlerini sık sık ziyaret etme ve Tanrı deneyimini birbirlerine iletme olanağına sahip en az üç müttefikin olması gerekir.

Bir kardeşlik kurumundaki topluluk deneyimini karakterize eden bazı vazgeçilmez unsurlar vardır:

haftalik kari̇zmati̇k cemaat dua toplantisi;
büyüme yolu;
Kutsal Ayin ve Efkaristiya Adoration’a ortak katılım;
toplum günleri ve inzivalar
Evanjelizasyon;
hizmet.

Haftalık karizmatik cemaat dua toplantısı

Her şeyin merkezi burasıdır: Tanrı’nın huzurunda O’nu övmek, O’na tapınmak, O’nun Sözünü dinlemek, O’nun davetlerine koro halinde yanıt vermek için ortak bir zaman geçirmek. Bu, Katolik Karizmatik Yenilenme tarzında Kutsal Ruh’un ‘yönetmen’ olmasının istendiği herkese açık bir toplantıdır: bu nedenle önceden belirlenmiş bir şema yoktur, Rab’bin toplanan kardeşlerin bedeninde ve her birinde dilediği gibi hareket etmesine izin verilir.

Bu toplantı, Elçi Pavlus’un Korintlilere yazdığı ilk mektubun 12-14. bölümlerinde anlattıklarından esinlenmiştir.

Toplantıyı karakterize eden, sadelik içinde alınan ve haftalar boyunca sırayla okunan Tanrı Sözü, nadiren de olsa kardeşliğe verilen gerçek bir ‘Tanrı söylemi’ oluşturur ve topluluğun dönüşüm noktasını veya odaklanılması gereken önceliği gösterir.

Bu deneyim, Topluluğa, bu tür toplantılarda Rab’bin Kendisiyle karşılaşılmasına nasıl izin verdiğini, özellikle de ilk kez katılanların, Tanrı’nın o topluluktaki canlı varlığını, konuşmasını ve hareket etmesini hissettiklerini gösterdi.

Büyümenin yolu

Büyüme yolu, Genel Liderler tarafından hazırlanan, Tanrı Sözü’nün derinleştirilmesine ilişkin ve kişisel ve topluluk yaşamında büyümeyi amaçlayan ilmihallerin damgasını vurduğu yıllık bir yolculuktur. Büyüme yolu, ya tüm Kardeşliğin bir araya geldiği ya da Cenacle adı verilen ve en fazla sekiz kardeşten oluşan daha küçük gruplarda yaşanan periyodik toplantılarda dile getirilir.

Yürüyüş toplantılarında, Tanrı’nın sözü üzerine düşünceler paylaşılarak ve yaşam gözden geçirilerek yıllık tema derinleştirilir ve dönüşüm yolunda birbirimizi cesaretlendiririz.

Bu tür karşılaşmalarda, özellikle de daha kısıtlı olanlarda, kişi karşılıklı tanışıklık içinde büyür ve güven içine girer, kendini – orada sır olarak verilen şeylere ilişkin gözlemlemeye söz verdiği gizlilik içinde – giderek daha iyi tanımaya açar, ta ki kişi gerçekten tek bir kalp ve tek bir ruh haline gelene ve her şeyi ortaklaştırana kadar.

Organize toplantılara ek olarak, Cemaat üyeleri, mümkün olduğunca, günlük yaşamlarında kardeşleşmek ve topluluk yaşamını neşeli hale getirmek, her insanı Mesih’in yaşayan bir taşı ve konutu olarak kabul etmeyi öğrenmek için başka fırsatlar ararlar.

Kutsal Ayin ve Efkaristiya Adoration’a ortak katılım

Kardeşlik kuranlar kişisel ve topluluk yaşamlarını İsa ile ve İsa üzerine inşa edebileceklerini bilirler, bu nedenle her gün Efkaristiya ayinine ve haftada en az bir kez Efkaristiya tapınmasına katılırlar.

Yaşadıkları yer bunu mümkün kılıyorsa, bu iki anı kişisel ‘ibadet’ olarak değil, daha büyük bir bedenin, Kardeşliğin bir parçası olduklarının bilinciyle yaşamaya çalışırlar. Bu nedenle Cemaatteki kardeşlerinin çoğuyla aynı ayine katılmayı tercih ederler.

Kardeşliğin kendisi de haftalık Efkaristiya tapınması için kendi zamanına sahip olmayı, bunu uygun bir şekilde organize etmeyi ve canlandırmayı, herkese açık olmayı amaçlamaktadır.

Topluluk günleri ve inzivalar

Kardeşçe yaşamı ve hoşgörüyü teşvik etmek için her bir kardeşlik sık sık topluluk günleri ve yılda en az bir kez üye olmayanlara da açık olan çok günlük inzivalar düzenler.

Bu vesilelerle birlikte dua eder, Tanrı Sözü’nü dinler, Efkaristiya’yı kutlar, paylaşır ve birlikte yemek yeriz; “elçilerin öğretisinde, paydaşlıkta, ekmek kırmada ve duada” sebat eden ilk Hıristiyan topluluğunu taklit ederiz(Elçilerin İşleri 2:42).

Evangelizasyon

Cemaat Tüzüğünün Önsözünde“Cemaat yeni müjdeleme için doğmuştur” denmektedir, bu nedenle Cemaat nerede yaşıyorsa, Kardeşliklerde, işte orada müjdeleme yapar: kardeşlik yaşamının tanıklığıyla, hedeflenen faaliyetlerle, kişiden kişiye tebliğle.

Evangelizasyon – Kardeşliğin bir ‘faaliyeti’ olmaktan ziyade – Kardeşliğin… Kardeşliğin kendisidir!

Hizmet

İsa“hizmet eden biri olarak” kendi halkının ortasında durdu (Luka 22:27). Onun örneğini izleyen her müttefik ve her kardeşlik, Tanrı’nın Krallığının inşası için herkesin hizmetinde dünyanın ortasında olmak ister.

İlk hizmet alanı doğal olarak Kilise’dir ve Kardeşlik, aldığı karizmalara göre, ihtiyaç duyduğu her şey için papazlarına cömertçe mevcudiyetini sunar.

Daha sonra, özellikle müjdeleme, pastoral bakım ve sevgi almak için kendisine başvuran insanların bakımıyla ilgili olarak Topluluk içindeki tüm alan vardır. Her müttefik, Sözleşmede verilen taahhüde göre, kendisine emanet edilen en az bir istikrarlı hizmet görevini üstlenir.