‘Ruh’un Kiliseler İçin Söyledikleri’

İşte Yolun Sunuluşu’nun metni:

Sevgili kardeşlerim!

Bu yılki yolculuğumuzda bir değişim ve arınma sürecine girmek için Kutsal Ruh’u dinliyoruz.

Bu yolculuğu , Vahiy kitabında toplanan Efes, Bergama, Sardis ve Laodikya Kiliseleri için Ruh’un Aziz Yuhanna’ya yazdırdığı mektuplar aracılığıyla yapacağız. Bu dört kilise, güçlü ve zayıf yönleriyle, başarıları ve zaaflarıyla, imanlarını kaybetmemek için yüzleşmek zorunda kalacakları savaşlarla bize ayna tutacak. Bize akıntıya karşı gitmenin mücadelesini ve kutsal şeylerin muhafazası için sebat etmenin çabasını öğretecekler. Bize nasıl savaşacağımızı ve Sevginin gücünü nasıl kaybetmeyeceğimizi anlatacaklar, çünkü sadece direnmeyi bilenler umut etmeyi, dolu bir yaşamı, güzel bir yaşamı, mutlu bir yaşamı inşa etmeyi ve korumayı da bilirler.

“Ne mutlu bu peygamberlik sözlerini okuyanlara ve ne mutlu bu peygamberlik sözlerini işitenlere ve bu peygamberlik sözlerinde yazılı olanları yerine getirenlere; çünkü zaman yakındır.“(Vahiy 1:3).

Dolayısıyla bu yolculuk okunacak adımlardan ziyade yaşanacak bir deneyim olacaktır. Kutsal Ruh’un söylediklerini dinlemeyi bilirsek, hem kişisel hem de toplumsal olarak yeniden diriliş, yeniden inşa ve yeniden uzlaşma, yani yeniden doğuş adımlarını da atabiliriz.

Bu yenilenme sürecine yardımcı olmak için , bu eski kiliseleri Dört Antlaşma Sözümüzün ışığında okumak istedik. Sadece müttefiklerin değil, Topluluğun tüm dostlarının daha zengin ve daha verimli bir Hristiyan yaşamı için referans alabileceği vaatler.

Efes Kilisesi, doktrinin bütünlüğü için mücadele eden, ancak zaman içinde kardeşlik şefkatini kaybeden azimli bir topluluktur. Verdiğimiz sözü nasıl uygulayacağımızı ve koruyacağımızı düşünmemizi sağlayacaktır. sevgi inşa etmek.

Öte yandan Bergama Kilisesi, iç bölünmeler ve çekişmeler yaşayan sekülerleşen bir gerçekliktir. Bu çekişmeler Müjde’nin sulandırılmasının bir sonucudur ve bizi Müjde’nin değeri ve gerekliliği konusunda akıl yürütmeye yönlendirecektir. kalıcı bağışlanma hakikatte birliği büyütmek için vazgeçilmez bir araçtır.

Sardis Kilisesi pek çok güzel işle uğraşan bir topluluktur, ancak hepsi kendi üzerine düşünen ve kendine atıfta bulunan, ruhsuz bir topluluktur. Bu kayıtsız ve dışa dönük Kilise, bizi vaadimizin özüne gitmeye zorlayacaktır. hizmet.

Son olarak, ılık, durağan ve kişiliksiz olan Laodikya Kilisesi bizi kendimizle ilgili gerçeğe açar: bana bir Hıristiyan olarak kim olduğumu ve yüreğimde ne olduğunu söyler, böylece Yoksulluk tam bir vicdanla.

O gün olduğu gibi bugün de Mesih’in gelini olan Kilise, kendisiyle konuşan ve onu tüm lütufla giyinmeye davet eden Damat olan Amin’i izlemek üzere yola çıkar.

Kilise’de ve Kilise için, Magnificat’ın bizler de bize tekrarlayan Ruh’un çığlığına hemen yanıt vermek istiyoruz: Gelin!

Bu nedenle , Damat’a ve O’nun Kilisesi’ne sadık bir topluluk, canlı ve verimli bir topluluk, her zaman açık olan bir şantiye olmayı umuyoruz: Sevginin şantiyesi!

“Ruh ve gelin der ki: “Gel!”. Ve kim duyarsa, tekrarlasın: “Gel!”.
Kim susamışsa, gelsin; kim dilerse, yaşam suyunu karşılıksız alsın.
“…(Vahiy 22:17)

Genel Müdürler